Ψάχνοντας για... Πίζα

Ο καιρός έχει αρχίσει να ζεσταίνει και μαζί του έχουν ξεκινήσει να έρχονται στον τόπο μας και οι πρώτοι χαμογελαστοί τουρίστες.
Ευγενικοί και ακούραστοι προσπαθούν να εξερευνήσουν το μέρος των διακοπών τους από τις πολύ πρωινές μέχρι τις βραδινές ώρες της μέρας.
Ένα τέτοιο ζευγάρι τουριστών συνάντησα κι εγώ σήμερα το απόγευμα. Με σταμάτησαν ευγενικά να τους δώσω οδηγίες για το μέρος που ήθελαν να πάνε.
Ο ηλικιωμένος άντρας με κοίταξε κι άρχισε να μου λέει γεμάτος αγωνία: "Πίζα, Πίζα!"
Τον κοίταξα απορημένη, προσπαθώντας να καταλάβω τι εννούσε. Το σίγουρο ήταν ότι δεν έψαχνε τον πύργο της Πίζας στην Κρήτη. Τι ήθελε όμως;
"Μήπως πεινούσαν;" σκέφτηκα, όσο ο κύριος επαναλάμβανε την ίδια λέξη: "Πίζα, Πίζα!".
Και πάλι όμως, είναι δυνατόν να ήρθαν στην Κρήτη για να φάνε πίτσα, ενώ έχει τόσους παραδοσιακούς μεζέδες και φαγητά το νησί;
"Μα πού ήθελαν να πάνε τελοσπάντων;" αναρωτιόμουν.

Ευτυχώς οι τουρίστες σε κάθε τόπο συνηθίζουν να έχουν και έναν χάρτη μαζί τους και πηγαίνουν παντού με αυτόν. Τους ζήτησα λοιπόν να μου δείξουν πού ήθελαν να πάνε, μήπως βγάζαμε άκρη  και κατάφερνα να τους βοηθήσω.
Ο κύριος κατάλαβε και μου έδειξε ένα σημείο στο χάρτη με τα χωριά του Ηρακλείου.
Χαμογέλασα. Τώρα μάλιστα!
Ούτε πίτσα, ούτε πύργο ήθελαν οι άνθρωποι!
Έψαχναν να πάνε στα Πεζά...που σύμφωνα με το αγγλικό αλφάβητο τα διάβαζαν Πίζα (Peza) !
Τους έδωσα τις σχετικές οδηγίες και χαιρετήσαμε ο ένας τον άλλο, χαμογελώντας -με ανακούφιση- που συνεννοηθήκαμε!
Τέλος καλό, όλα καλά!
Welcome!

Ε.Ψ.