Με αφορμή τον κλασικό μαραθώνιο της Κυριακής...

Ένας μαραθώνιος δεν είναι μονάχα τα 42.195 μέτρα.
Είναι όλα εκείνα τα πολλά παραπάνω χιλιόμετρα της πολύμηνης προετοιμασίας, τόσο σωματικής όσο και ψυχικής, που προηγείται του αγώνα.
Και τα ποικίλα συναισθήματα όλης αυτής της διαδικασίας (χαρά, πόνος, κούραση, απογοήτευση, ενθουσιασμός, πάθος και τόσα άλλα) που κορυφώνονται κατά τη διάρκεια της μαραθώνιας διαδρομής, καθώς το μυαλό υπολογίζει κάθε χιλιόμετρο που διανύει και μετράει αντίστροφα όσα του απομένουν.
Ο χρόνος μετράει αντίστροφα και τα λεπτά τρέχουν μαζί με κάθε διασκελισμό που ο κάθε αθλητής πραγματοποιεί μόνος, σε έναν αγώνα ενάντια στον εαυτό, τα όρια και τις αντοχές του. Γιατί κανένας δεν τρέχει μόνο με τα πόδια. Γιατί, όταν κάπου στη διαδρομή η δύναμη στα πόδια σε εγκαταλείπει, τρέχεις κυρίως με το μυαλό, την καρδιά και την ψυχή.

Ένας μαραθώνιος είναι μια υπέρβαση που δε μετριέται σε αριθμούς και χιλιομετρικές αποστάσεις. Είναι αυτό που καθρεφτίζεται στα μάτια του κάθε αθλητή, φτάνοντας και περνώντας ο ίδιος- με όποιες σωματικές και ψυχικές απώλειες και εμπειρίες- τη γραμμή του τερματισμού.

Ένας μαραθώνιος, όμως, είναι και η υπόσχεση που ακολουθεί τον τερματισμό, καθώς κάθε αθλητής ψιθυρίζει στο μυαλό και την ψυχή του: "Θα το ξανακάνω...".
Γιατί μια φορά δεν είναι αρκετή, όταν γευτείς ό,τι είναι, ό,τι συμβολίζει ο μαραθώνιος δρόμος...

Ε.Ψ.