[...] Όταν στριμώχνεσαι και δεν έχεις πού να πας, είναι που
νιώθεις την ανάγκη να τρέχεις προς κάθε κατεύθυνση. Ίσως τότε να βρίσκει την
ευκαιρία να βγει στην επιφάνεια κάποιο άγνωστο, αρχέγονο ένστικτο επιβίωσης,
που προσπαθεί να φέρει το σώμα στους φυσικούς του ρυθμούς, όπως έχουν οριστεί
πριν ακόμα γεννηθεί. [...]
Το τρέξιμο ήταν η φυγή, η διέξοδος.
Ε.Ψ.
Και απορούσα τι μ' έχει πιάσει εδώ και 3 χρόνια και τρέχω συνεχώς σε βουνά και πεδιάδες χωρίς σταματημό. Τώρα βγάζω νόημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ είσαι από εκείνους που "πετάνε", δεν τρέχουν απλώς!Εξελιγμένη φυγή!Αυτό είναι άλλο θέμα συζήτησης!
Διαγραφή