PHinisheD

Έχοντας πλέον την εμπειρία και των δύο, η ολοκλήρωση της διατριβής μοιάζει με τον τερματισμό ενός υπερμαραθωνίου αγώνα δρόμου.

Ξεκινάς με ενθουσιασμό και ενέργεια, έτοιμος να απολαύσεις τη διαδρομή, χωρίς να μπορείς να προβλέψεις τι θα προκύψει στη διάρκειά της. Κρατάς, ωστόσο, δυνάμεις, δείχνοντας επιμονή και υπομονή, καθώς η κούραση, από τις ατέλειωτες ώρες προσπάθειας, κάνει τον τερματισμό να φαντάζει μακρινός και άπιαστο όνειρο.

Κι όταν, σε κάποιο σημείο της διαδρομής, το μυαλό σου φωνάζει πως δεν αντέχει άλλο και σε παρακαλά να σταματήσεις, είναι μια άλλη φωνή, που σε σπρώχνει να φτάσεις ως τη γραμμή του τερματισμού, σαν ένα αόρατο χέρι που σε σηκώνει όταν πέφτεις. 

Κι όταν έρχεται η στιγμή, αυτή η μοναδική στιγμή που, με όσες δυνάμεις σου απομένουν, τερματίζεις, τα συναισθήματα είναι τόσο μοναδικά και τόσο δύσκολο να περιγράφουν....

Σας ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις, τις  ευχές, τη συμπάθεια και την αγάπη, που τόσο όμορφα γέμισαν αυτήν την ξεχωριστή για μένα ημέρα...

E. Ψ.

16.10.2020