Στιγμές από χρυσόσκονη

 

Υπάρχουν κάποιες μέρες που μοιάζουν να βγήκαν από το παρελθόν, λες και ήρθαν για να σε ταξιδέψουν στο χρόνο. Και τότε, σαν να μεταφέρεσαι σε μια αλλιώτικη πραγματικότητα, βλέπεις μπροστά σου πρόσωπα που μπορεί να μην υπάρχουν πια, ξαναζείς συναισθήματα που κρύβονταν στην καρδιά σου και έρχονται να φωλιάσουν στα μάτια για να βρουν καταφύγιο. 

Κι ύστερα η στιγμή τελειώνει και συνειδητοποιείς ότι ήρθε μόνο για λίγο, για να σου θυμίσει κάτι που κάποτε ήταν αληθινό, μα ύστερα ο χρόνος ο ταξιδευτής πέρασε και το πήρε μαζί του στις βαριές αποσκευές του.

Μια ανάμνηση πασπαλισμένη από χρυσόσκονη, μια στιγμή που σαν φτερό πέταξε στον αέρα και χάθηκε στον απέραντο ορίζοντα του χρόνου. Και είναι αλήθεια τόσες οι στιγμές που μαζεύονται και ταξιδεύουν σε αυτήν την άυλη, αόρατη χρονομηχανή. Μια βόλτα σε ένα μέρος της νιότης, μια ξεχασμένη φωτογραφία, μια σειρά από κινούμενες εικόνες σε μια οθόνη, όλα μοιάζουν με μυρωδιές από το λουλούδι της θύμησης, ξυπνούν τη μνήμη και τη νοσταλγία.  Για όσα υπήρξαν για λίγο μα μένουν για πάντα. Για πάντα σε μια ανάμνηση που αφήνει αποτυπώματα, καθώς αόρατα βήματα πατούν σε σκονισμένα μονοπάτια και φεύγουν για το άγνωστο.

Μα, ευτυχώς, υπάρχουν κάποιες μέρες που μοιάζουν να έρχονται από το παρελθόν. Λες και τις φέρνει η βροχή, ο αέρας, το χιόνι και έρχονται να βρουν ζεστασιά και θαλπωρή στις πιο αγνές γωνιές του μυαλού μας. Ευτυχώς υπάρχουν αυτές οι στιγμές. Που ξέρουν να έρχονται όποτε τις έχουμε ανάγκη.

 Ε.Ψ.