Καλωσόρισμα

 

Με καλοκαιρινή διάθεση, σε μια ηλιόλουστη μέρα, κάναμε μια βόλτα πλάι στη θάλασσα. Τα βήματά μας δεν άργησαν να φτάσουν μέχρι εκεί, μέχρι εκείνα τα χαλάσματα, που μετρούσαν αντίστροφα την παρουσία τους στο χώρο και το χρόνο.

Τα χαλάσματα εκείνα, λες και μας καλούσαν κοντά τους, είχαν οδηγήσει τα βήματά μας προς μια νέα κατεύθυνση, εξάπτοντας τη φαντασία μας με την άγνωστη ιστορία τους. Ένα κτίριο, σαν από καιρό γερασμένο, αγνάντευε ήρεμο και σιωπηλό το πέλαγος  μπροστά του.  

Μα, όχι. Τελικά δεν ήταν καθόλου σιωπηλό. Κάπου εκεί, ανάμεσα στους μισογκρεμισμένους τοίχους, που άλλοτε έκλειναν μέσα τους λογιών λογιών ήχους και εικόνες, αρχίζει ξαφνικά να φωνάζει ένα καλωσόρισμα.

Δυο λέξεις, γραμμένες καλλιγραφικά με τόνους και μισοξεθωριασμενα χρώματα, καρτερούν νέα ζευγάρια μάτια να διαβάσουν τα έντεκά τους γράμματα. 

Ένα "Καλώς ήλθατε", πλάι σε ένα ζωγραφισμένο κλαδί ελιάς, μας υποδέχεται ευγενικά και φιλόξενα. Κι έτσι απλά, η ζωή επανέρχεται και μας θυμίζει το αίσθημα της φιλοξενίας του τόπου μας, που είναι κρυμμένο σε κάθε γωνιά, που παραμένει άσβεστο μέσα μας. 

Ε. Ψ.