Πατέρα μου αγρότη
πώς τα ήξερες όλα.
Ν’ ανασταίνεις παιδιά
να φυτεύεις να σπέρνεις
να ποτίζεις τη γη να μιλάς
με τα’ αρνιά και τα δέντρα
ν’ ακούς την ανάσα του χόρτου
να γυρνάς
φορτωμένος τα βράδια στο σπίτι
να σκορπάς τη χαρά και το γέλιο.
Δεν έγραψες στίχους εσύ.
Και ποτέ μου
δε θ' άλλαζα εγώ
με τ' αλέτρι την πέννα.
Μ' απ’ τους δυο μας
Π ο ι η τ ή ς μόνο εσύ 'σουν!
πώς τα ήξερες όλα.
Ν’ ανασταίνεις παιδιά
να φυτεύεις να σπέρνεις
να ποτίζεις τη γη να μιλάς
με τα’ αρνιά και τα δέντρα
ν’ ακούς την ανάσα του χόρτου
να γυρνάς
φορτωμένος τα βράδια στο σπίτι
να σκορπάς τη χαρά και το γέλιο.
Δεν έγραψες στίχους εσύ.
Και ποτέ μου
δε θ' άλλαζα εγώ
με τ' αλέτρι την πέννα.
Μ' απ’ τους δυο μας
Π ο ι η τ ή ς μόνο εσύ 'σουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου