που όταν χαθείς σε αναζητούν
και άλλοι
που αδιαφορούν
κι ούτε τους νοιάζει.
Άλλοι που χαίρονται με τη χαρά σου
κι άλλοι που δε μοιράζονται μαζί σου
τα ίδια συναισθήματα.
Κι όμως, στην αρχή,
τους νόμιζες όλους φίλους...
Ευτυχώς όμως, στο τέλος
μένουν όσοι πρέπει να μείνουν.
Οι καλοί, οι λίγοι, οι αληθινοί.
Οι άνθρωποι της μνήμης,
που αξίζει να θυμάσαι
εκείνοι που δε σβήνονται
ούτε τους παίρνει η λήθη...
Ε.Ψ.
Αριστείδης Χρυσανθόπουλος, Λήθη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου