Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018

Για τα μάτια μιας... γάτας!

 
Πλησίασε αθόρυβα και έστρεψε το κεφάλι της προς τα μένα. Τα μάτια της έμειναν ορθάνοιχτα να κοιτάζουν επίμονα τα δικά μου. Κάτι ζητούσε και ήξερε πώς να το πάρει. Και ήταν σίγουρη ότι θα το πετύχει. Τουλάχιστον έτσι έδειχνε. Η επιμονή της ήταν αξιοθαύμαστη. Με έκανε να πιστέψω ότι διάλεξε και ξεχώρισε μόνο εμένα. Και ήρθε με μια σιωπηλή, αμετακίνητη περηφάνια να μου το ζητήσει.

Κι εγώ τελικά υπέκυψα σε αυτό το βλέμμα.
Και νόμιζα ότι την κέρδισα. Ότι θα την έκανα να μείνει.

Δεν πέρασε πολύς χρόνος. Σηκώθηκε, έστρεψε το κεφάλι της αλλού, καθώς εντόπισε ήδη και κατευθυνόταν προς το επόμενο "θύμα" της.

Να νιώσω προδοσία; Μήπως και με ξεγέλασε; Μα μήπως δεν ήταν αληθινή από την αρχή; Τι μπορούσα να περιμένω;

Τουλάχιστον κράτησα αυτό το βλέμμα. Κι έμεινα να θυμάμαι τις σκέψεις που έκανα... για τα μάτια μιας γάτας...!

Ε.Ψ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου