Σήμερα, όταν είδα το χαμόγελο ενός μωρού, αναρωτήθηκα αν εκείνος ο άνθρωπος είχε την τύχη να δει ένα μωρό να γελά... Σίγουρα τότε θα έβρισκε όσα χαμόγελα είχε χάσει και θα ένιωθε πλούσιος...γιατί...
...Ένα χαμόγελο ...
"Πλουτίζει αυτούς που το δέχονται, χωρίς να φτωχαίνει αυτούς που το δίνουν.Ένα χαμόγελο...
Μια στιγμούλα είναι η ζωή του κι όμως η ανάμνησή του διαρκεί κάποιες φορές αιώνια.
Δεν υπάρχει κανένας τόσο πλούσιος που να μπορεί να κάνει χωρίς αυτό και κανένας τόσο φτωχός όσο αυτός που το στερείται.
Δημιουργεί ευτυχία μέσα στο σπίτι, δίνει χαρά στην καθημερινή εργασία.
Είναι μία ανάπαυση για τους κουρασμένους, ένα ηλιόφωτο για τους θλιμμένους, το καλύτερο αντίδοτο που έχει η φύση για τις στενοχώριες.
Κι όμως δεν μπορείς ούτε να το αγοράσεις, ούτε να το ζητιανέψεις, ούτε να το δανειστείς, ούτε να το κλέψεις, γιατί δεν ωφελεί σε τίποτα, αξίζει μόνο αν σου το χαρίσουν.
Κι αν βρεθεί κάποιος που, κουρασμένος και απογοητευμένος από την ζωή, δεν θα σας χαρίσει ένα χαμόγελο, να έχετε την καλοσύνη εσείς να του δώσετε ένα δικό σας, γιατί κανένας δεν έχει τόσο ανάγκη από ένα χαμόγελο όσο αυτός που δεν του απόμεινε πια κανένα για να το χαρίσει...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου