Στύλοι που περιμένουν στην άμμο

Πρωινό του Νοέμβρη και ο ουρανός ντυμένος με ένα γλυκό, γαλάζιο χρώμα φιλοξενεί έναν ντροπαλό φθινοπωρινό ήλιο που σκορπάει το φως του στην πλάση.
Στα ίδια γαλανά χρώματα, μια θάλασσα γαλήνια και ήρεμη νανουρίζει ακούραστη τα κρυστάλλινα νερά της.
Στην άμμο κάθε βήμα από το καλοκαίρι έχει σβηστεί, μα τα σημάδια της ανθρώπινης απουσίας παραμένουν.
Γυμνοί στύλοι στέκονται καρφωμένοι δίπλα δίπλα στην άμμο και μοιάζουν να περιμένουν καρτερικά.... Τι άραγε; Ίσως να περάσει ο χρόνος μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, μέχρι να έρθει η ώρα που θα ξαναφιλοξενήσουν στον ίσκιο από τις ομπρέλες τους τούς επόμενους λουόμενους. Στύλοι ακούνητοι, όμοιοι με φρουροί της στεριάς και της θάλασσας. Φρουροί ενός τοπίου που φωνάζει "έλα" .
Κι ανάμεσά τους, τρεις τετράποδες ψυχές ακούν το κάλεσμα και μένουν να απολαύσουν με τη σειρά τους το νερό και τον ήλιο.
Γιατί για εκείνες τις ζωές δεν υπάρχει χειμώνας ή καλοκαίρι. Υπάρχουν μόνο στιγμές. Στιγμές ξεγνοιασιάς σε ένα τοπίο που φωνάζει "έλα".

Ε.Ψ.