Η δύναμη της σιωπής

Είναι μέρες τώρα που είχα την επιθυμία να γράψω, μα που δεν είχα τη διάθεση με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, κοντά και μακριά μας. Σήμερα όμως μια φωτογραφία στάθηκε η αφορμή για να βάλω μερικές σκέψεις μου σε τάξη και να τις μεταφέρω στην ηλεκτρονική μου σελίδα, για να ελαφρύνω λίγο το μυαλό από τις σκέψεις και να δώσω χώρο στην ελπίδα να βρει κάπου τη θέση της.

Είναι μέρες τώρα που όλοι καλούμαστε να μείνουμε σπίτια μας, για να προστατεύσουμε ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει, τη ΖΩΗ, η οποία απειλείται από κάτι αόρατο μα τόσο επικίνδυνο, κάτι που δεν έχουμε βρει ακόμα τα όπλα να το αντιμετωπίσουμε ριζικά και παρασιτεί σε κάθε πρόσφορο έδαφος.
 
Είναι μέρες τώρα που παρατηρώ τους ανθρώπους πίσω από ένα παράθυρο και μια οθόνη και  καθώς περνούν οι μέρες, έρχονται και τους κρατούν συντροφιά η αβεβαιότητα, η ανησυχία, το άγχος, η θλίψη, το πένθος για όσα συμβαίνουν και όσα πρόκειται να συμβούν.

Είναι μέρες τώρα που παρατηρώ τη σιωπή στους δρόμους, στα κλειστά καταστήματα, στα άδεια πάρκα, στις έρημες αυλές των σχολείων. Σε μια μικρή, σύντομη βόλτα στη γειτονιά μου - που ευτυχώς για μένα απέχει λίγα βήματα από τη θάλασσα- περαστικοί δεν υπάρχουν και η σιωπή έφτασε να επικρατεί ακόμα και στον ήχο των κυμάτων.

Είναι μέρες τώρα που λες και η φύση καταλαβαίνει και περιμένει κι εκείνη καρτερικά να έρθουν εκείνες οι "άλλες", οι "καλύτερες μέρες", που όλα θα αποτελούν παρελθόν και όλα θα είναι όπως πριν. Μα, τι θα είναι άραγε όπως πριν;

Είναι μέρες τώρα που ο πύργος του ναυαγοσώστη, πλάι στην ακρογιαλιά, μοιάζει να περιμένει σιωπηλός τον ψαρά που άφησε εκεί το καλάμι του. Μα, ακόμα κι αν επιστρέψει ο ψαράς, θα είναι άραγε ο ίδιος άνθρωπος που ήταν πριν συμβούν όλα;

Είναι μέρες τώρα που μιλάω με τα αγαπημένα μου πρόσωπα από μια οθόνη και γνωρίζω ότι το ίδιο κάνουν και οι φίλοι των φίλων μου και οι φίλοι των γνωστών μου και οι γείτονες και όλες οι φοβισμένες ψυχές που μένουν σπίτι και προσέχουν, προσεύχονται, ελπίζουν.

Είναι μέρες τώρα που πιστεύω ότι η δύναμη που κρύβουμε μέσα μας αποκαλύπτεται σε κάτι τέτοιες κρίσιμες στιγμές, σε κάτι τέτοιες δύσκολες μάχες. Ας μείνουμε δυνατοί για να μη χάσουμε όχι μόνο τη ζωή, μα και τον εαυτό μας.

Ε.Ψ.