Στην εξοχή,
μοιάζει να με υποδέχεται ολόλευκο χαλί.
Στρωμένο μυρωδιές και χρώματα μαζί
και μία χαρά ευθύς με πλημμυρίζει.
Στα μάτια οι αισθήσεις σμίγουν στη στιγμή,
οι σκέψεις φτερουγίζουν σαν πουλί,
καθώς στο φως του ήλιου, σαν κλωστή
χρυσή, το χαμομήλι ξεχωρίζει.
Ταπεινά και με ευγένεια πολύ,
σκορπάει ελπίδα μα κι υπομονή
ένας δραπέτης του ονείρου, σαν παιδί,
στην αγκαλιά του, καθώς με καλωσορίζει.
Ε.Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου