Πόσες φορές δεν έχουμε συνδυάσει μια βουτιά στη θάλασσα με μια ξυπόλητη βόλτα στην ακροθαλασσιά, βηματίζοντας κατά μήκος της παραλίας; Κάποιοι τρέχοντας, κάποιοι περπατώντας, όλοι, ωστόσο, θα έχουμε συναντηθεί με τους "θησαυρούς της παραλίας", όπως μου αρέσει να τους ονομάζω, οι οποίοι δε σταματούν να μας ξαφνιάζουν και να μας βάζουν σε σκέψεις.
Συνήθως, σε αυτές τις βόλτες στην αμμουδιά, πολλοί επιλέγουν να μαζεύουν βότσαλα ή κοχύλια. Πολλοί, επίσης, ειδικά στο τέλος της μέρας όταν έχει δύσει ο ήλιος, βρίσκουν ξεχασμένα παιδικά παιχνίδια, όπως μικρές τσουγκράνες και φτυάρια, μισοθαμμένα στην άμμο, πλάι σε μισογκρεμισμένα από το νερό κάστρα και νερόλακκους.
Σε κάθε μου βόλτα στην ακροθαλασσιά, έχω βρει διάφορους τέτοιους μικρούς "θησαυρούς", μα ο σημερινός ξεπέρασε κάθε προσδοκία και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις! Από μακριά, είχα ξεχωρίσει λίγα ξερά καλάμια στοιβαγμένα πλάι στη θάλασσα. Μα όταν έφτασα πιο κοντά, κατάλαβα ότι τα καλάμια δεν ήταν απλά τοποθετημένα εκεί, αλλά ήταν δεμένα περίτεχνα μεταξύ τους και σχημάτιζαν μια μικρή σχεδία.
Έτσι που είχε σταθεί, η σχεδία ήταν πραγματικά σαν κόσμημα πάνω στην άμμο και σε έκανε να αναρωτιέσαι αν ο καλλιτέχνης, που την έφτιαξε με τα πιο απλά υλικά, της είχε δώσει την ευκαιρία να κάνει ένα ταξίδι στη θάλασσα ή την είχε αφήσει σα ναυαγό στη στεριά, να αγναντεύει το θαλάσσιο ορίζοντα.
Δεν ξέρω αν στην επόμενη βόλτα στη θάλασσα, η σχεδία θα είναι ακόμα εκεί. Όμως ξέρω σίγουρα ότι θα παραμείνει στη μνήμη μου και θα με εντυπωσιάζει κάθε φορά που θα τη φέρνω στο νου μου και θα φαντάζομαι την ιστορία της....
Ε.Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου